Vrijdag 29 juli, de laatste dag van onze deelname aan Dana Cup. Helaas waren we uitgeschakeld e hadden we geen wedstrijd meer. Een aantal meiden nam een vroeg ontbijtje om naar het sportpark van Fortuna Hjørring te gaan. De voorraad Dana Cup hoodies werd namelijk aangevuld en iedereen wilde toch wel een hoodie als aandenken aan deze fantastische week. Helaas werd de voorraad niet tijdig geleverd en moesten de meiden daar een tijdje op wachten. Uiteindelijk lukte het wel om nog een hoodie te kopen en zo hebben alle meiden een mooi aandenken. De rest van de meiden nam later ontbijt en verbleef in het Motel om een kaartje te leggen en gewoon te chillen. Geen programma in de ochtend, later op de dag waren de finales van de girls onder 17 en girls onder 19.
Een aantal ouders wilde genieten van het prachtige weer en ondernam een wandeling naar het strand. Een mooi bospaadje werd vervolgd met een small paadje door de struiken. Het werd bijna een survivaltocht, maar uiteindelijk werden de ouders wel beloond. Een mooi verlaten strand was de beloning. Onze trainer en één van de ouders konden de verleiding niet weerstaan en namen een duik in de zee. Het water was niet warm maar acceptabel. Er zaten wel veel kwallen en er werd even een biologieles opgevraagd op wikipedia hoe kwallen zich vermenigvuldigen. Vrouwelijke kwallen schieten hun eicellen in de zee en de mannelijke kwallen doen hetzelfde met hun zaadcellen. En dan ontstaat er een plantje dat uiteindelijk uitgroeit tot een kwal. Leerzaam is zo’n tripje ook nog eens. Na een aantal uur werd de wandeling terug naar het motel ingezet om de bus van 3 uur te nemen richting Hjørring.
Voor de meeste meiden was dit te vroeg en ook een aantal ouders had toch nog moeite met de korte nachtrust en besloot iets later naar Hjørring te gaan. In Hjørring werd een leuk restaurant gevonden, Bone’s, voor een goede maaltijd. Na deze maaltijd namen sommigen nog een ijsje tegenover Bone’s. Het contrast met Bone’s was wel heel erg groot. Als Rob Geus van de smaakpolitie bij ons was geweest dan had Hjørring een winkel/eettent (eigenlijk geen idee hoe we deze locatie moesten noemen) minder gehad. Maar goed, een ijsje, daar kan niet heel veel mis bij gaan toch? Langzaamaan werd het tijd om naar het stadion te gaan voor de eerste wedstrijd, de finale in de girls onder 17 jaar, waar de plaatselijke trots Fortuna Hjørring onder 17 het mocht opnemen tegen het Noorse Fjellhamer FK.
Bij de finales gaat het er allemaal zeer professioneel aan toe. De beide teams mochten gezamenlijk het veld oplopen en de nationale volksliederen werden afgespeeld. Fantastische ervaring om mee te maken voor de meiden die de finale spelen. In de finale van de girls onder 17 liet Fortuna Hjørring even zien dat het zich volledig richt op het meiden- en vrouwenvoetbal. De club heeft alleen maar vrouwelijke leden, iets maar dam 1.000. Het 1e vrouwenteam speelt ook Champions League, we waren dan ook heel benieuwd naar de meiden onder 17. En dat was genieten. De Deense meiden speelden een ijzersterke wedstrijd en de Noorse meiden werden van het kasje naar de muur gestuurd. Het verzorgd voetbal was van een hoog niveau, de uiteindelijke 3-0 was slechts een afspiegeling van het niveauverschil. Na de wedstrijd was het wachten op de finale bij de meiden onder 19, tussen 2 Noorse tegenstanders, Steinkjer FK tegen Valerenga Fotball. Het voetbal was niet van het niveau van Fortuna Hjørring, het was vooral fysiek, voornamelijk van Steinkjer. De supporters van Steinkjer lieten zich wel horen en brachten een leuk sfeertje in het stadion. De wedstrijd eindigde in 0-0 en ook de verlenging bracht geen doelpunten. Strafschoppen moest de beslissing brengen waarbij Valerenga uiteindelijk winnaar werd. Een terechte winnaar want ze hadden het beste van het spel.
Na de wedstrijd snel naar de bus zodat we in het motel nog een laatste drankje konden doen met z’n allen. Maar daar dachten de meiden anders over, die hadden nog wel zin in een feestje. Net als het Noorse jongensteam dat de avond ervoor ook mee gefeest had. De ouders vonden het prima en gingen rond kwart over 12 naar bed. De meiden bleven wachten op de Noorse jongens en het werd nog een lange nacht. Een hele lange nacht, want er waren er bij die het feestje afsloten met ontbijt rond half 7. Dus het was gezellig geweest, waarbij de meiden zorgzaam waren geweest voor de Noorse boys, die volledige afgetroefd werden in feest vieren.
En dat was een beetje het einde van een onvergetelijke week. We zitten inmiddels in de bus richting Baarlo. Hopelijk blijft het rustig op de weg en zijn we niet al te laat in Baarlo. Dan is er nog tijd om af te sluiten op het terras in Baarlo, of de Ossefeesten in Maasbree. In het volgende blog blikken we nog een keer terug op afgelopen week en we maken nog een mooie fotocollage. Maar daar gaan we even voor zitten want er zijn natuurlijk de nodige foto’s gemaakt.
