Een late blog vandaag, maar dat heeft zijn reden. Dat lezen jullie wel op het eind, haha. Gisteren startte de knock-out fase van Dana Cup. Zoals gezegd waren we als 4e geëindigd in de poule, door loting. Dat betekende voor ons een tussenronde tegen de nummer 5 van een andere poule. Intercups MX-Caimanes Tabasco was onze tegenstander om 12.50 uur op veld 37. De vraag was natuurlijk vooral hoe fit is iedereen nog, want de vermoeidheid begint natuurlijk wel toe te slaan. De wedstrijd was redelijk in balans, waarbij wij misschien iets meer balbezit hadden en voor het oog de betere ploeg waren. Heel veel kansen waren er niet, maar uiteindelijk was het Meggie die één van de mogelijkheden wist te verzilveren, 1-0. De wedstrijd werd live uitgezonden in Mexico en voorzien van commentaar. ‘Gaaaooolll de Hollandia!!’. De Mexicaanse meiden probeerden nog de gelijkmaker te forceren, maar echte kansen kregen ze niet. En dat betekende de eerste overwinning in het toernooi en door naar de kwartfinale van de B-Finales.
Om 18.15 was een tweede meidenteam uit Mexico onze tegenstander, Femelite. We moesten ruim 4 uur ovebruggen, dus we gingen even naar het hoofdsportpark om iets te eten en andere wedstrijden te kijken. We kwamen erachter dat onze komende tegenstander ook in het rood zou spelen. Omdat wij als tweede genoemd waren, moesten wij volgens de regels uit-shirts aan. Maar ja, je begrijpt het al, die stonden in het motel en niemand had zin om die even op te gaan halen. Want dat moet met de bus en dat zou echt te lang duren. Omdat er shirtjes al in de aanbieding waren besloten we met een aantal ‘sponsoren’ om voor deze wedstrijd even een uit-tenue te regelen. Snel met de meiden naar de tent waar de shirtjes verkocht werden. Groene shirts was het resultaat. Shirtjes met korte mouwen, dat was wel lekker met het prachtige voetbalweertje deze middag.
Met de bus vertrokken we weer richting het sportpark van Højene, waar we op veld 31 mochten spelen. Een veld waar de wedstrijd via livetsreaming werd uitgezonden. Onze Mexicaanse tegenstander trakteerde ons voor de wedstrijd op een schattige kleine sombrero als aandenken, erg leuk. De wedstrijd was een beetje het tegenovergestelde van de eerste wedstrijd. Redelijk in balans, met een licht overwicht voor de Mexicaanse meiden. Kansen kregen beide ploegen niet, er werd hard gewerkt, maar bij onze meiden was de vermoeidheid zichtbaar. We waren niet meer in staat om de wedstrijd naar ons toe te trekken. De Mexicaanse meiden waren feller en ook wat slimmer bij spelhervattingen. Na 10 minuten in de 2e helft kwam de echte eerste grote kans en een Mexicaans meisje liet Kim kansloos in een 1-tegen-1 situatie, 0-1. We probeerden daarna nog wel de gelijkmaker te forceren, maar het ging gewoon niet meer. We waren op. Na het laatste fluitsignaal grote teleurstelling en een aantal begon zich te realiseren dat dit de laatste wedstrijd was met deze groep. Een paar meiden konden de traantjes en emoties niet bedwingen. En dat siert deze groep meiden. Hoe groot de teleurstelling ook was, elke buitenstaander zou van dit beeld genoten hebben.
En dat betekende dan einde Dana Cup voor ons. Althans, einde wedstrijden, want we gaan zaterdag pas terug naar Baarlo en hebben nog een hele vrijdag voor ons. De meiden gingen terug naar het Motel om te douchen en te relaxen, de leiders en andere ouders dronken nog een biertje, aten wat van de BBQ en genoten van de lokale volksheld in de tent op het sportpark. Rond 22.00 uur arriveerden ook de ouders bij het Motel en samen met de meiden werd er nog even nageborreld. En tja, dan ontstaat er een avond die je niet kan plannen en waar zoveel over geschreven kan worden dat we het maar niet doen. Het Noorse jongensteam dat ook in het Motel verbleef was net als ons uitgeschakeld en had nog wel zin in een feestje. Zo gezegd, zo gedaan. De boys voegden zich bij de meiden en er ontstond een ware party tot in de late uurtjes. Een fantastische afsluiter weer van een voetbaldagje, een Mexicaans avontuur van 2 wedstrijden. Moe maar voldaan gingen om 3.30 uur de lampjes uit, niks op de planning vrijdag dus who cares!
