Zo, we weten wat het niveau van de Dana Cup is, hoog! Voordat we zelf mochten spelen hadden we voldoende tijd om andere wedstrijden te bekijken. Het was snel duidelijk dat er veel teams vol voor de winst gaan. Het niveau is hoog en er wordt aardig gestreden om de winst. Onze eerste wedstrijd was tegen Nymark IL. We speelden goed, creëerden de nodige kansen maar wisten die niet te verzilveren. Uit de eerste de beste tegenaanval wist Nymark op voorsprong te komen, 0-1. We gaven niet op en bleven de bovenliggende partij. Uit een van de aanvallen wist Meggie de gelijkmaker te scoren, 1-1. Na rust in het begin hetzelfde beeld. Wij de betere ploeg en weer een aantal kansen, maar we wisten niet op voorsprong te komen. Halverwege de tweede helft begonnen onze krachten af te nemen en kwam Nymark wat meer in het spel. De wedstrijd was meer in balans maar echte grote kansen waren er niet meer. Het bleef bij een 1-1 gelijkspel waar we onszelf tekort hebben gedaan, maar ontevreden waren we niet.
Omdat we in de middag nog een wedstrijd hadden moesten we de tijd zien te doden met voetbal kijken, merchandise kopen, iets eten en een beetje relaxen verder. We speelden op een ander sportpark en namen tijdig de pendelbus die ons naar de speelvelden bracht. Onze tegenstander had de eerste wedstrijd gewonnen. In de warming-up maakten de meiden van Volda TI - Fotball al indruk. Helaas iets te veel indruk, want we startten de wedstrijd niet goed. Met een veel te sterke wind tegen was het tegenhouden wat er tegen te houden viel. Nymark zette ons vanaf minuut 1 volledig onder druk en wist aanval op aanval op ons af te vuren. Wij speelden veel te slap en na een kwartier stond het al 0-3. Daarna kwamen we eindelijk een beetje in de wedstrijd, maar tegen de wind in spelen was echt niet te doen. Nymark creëerde nog een paar kansjes maar verder kwamen ze niet meer. Helaas viel vlak voor rust toch de 4-0 door een strak genomen vrije trap, die extra snelheid kreeg door de wind, Kim was volstrekt kansloos. Na rust probeerden we het spelbeeld om te draaien, maar om de één of andere reden waren we niet meer bij machten om er een wedstrijd van te maken. Volda liep uit naar 7-0. Gelukkig wist Shalysa in een 1-tegen-1 met de keeper de eer te redden, 7-1. Een verdiende nederlaag tegen een zeer goed team, al hadden we de grootte van de nederlaag wel een beetje aan onszelf te danken.
Na de wedstrijd bleven een aantal meiden nog kijken naar een wedstrijd van het Braziliaanse jongensteam dat ze eerder in de week hadden leren kennen. Een deel ging de stad in om te gaan eten, de rest terug naar het Motel. De leiders hadden een leidersavond met diner, dus er werd maar pizza besteld door de ouders en een groot deel van de meiden. Alleen het regelen van de pizza’s en het betalen zorgde voor de nodige kopzorgen van een aantal. Want de pizzakoerier moest cash betaald worden en er was te weinig geld aanwezig. Dus snel even pinnen met een aantal. Uiteindelijk werd er een uiterst complexe wiskundige berekening losgelaten wie wat moest betalen, zoals altijd uiteindelijk alles weer opgelost. De leiders waren inmiddels vertrokken naar de leidersparty.
Op de leidersparty aangekomen werd even kennis gemaakt met de leiders van een onder 11 jongensteam uit Süchteln, vlak over de grens bij Venlo. Het eten was erg goed en het bier smaakte prima, organisatorisch was alles weer superstrak geregisseerd. Na het diner werden er nieuwe contacten gelegd met leiders van een onder 14 jongensteam uit Maleisië en leiders uit Londen. En tja, over die gesprekken kunnen we misschien wel een heel boek schrijven. In het kort komt het er op neer dat we in de nabije toekmost mogelijk nog een wedstrijd gaan kijken van Cardiff City, een weekje naar Maleisië gaan met het meidenteam, vakantie-adresjes krijgen in Italië, Maleisië en Argentinië en een wedstrijdje kunnen spelen in Londen. We werden door onze nieuwe kennissen terug naar het Motel gebracht en omdat de teamleider van het team uit Maleisië om 12 uur ‘s-nachts 55 jaar werd hadden we meiden even gevraagd om alvast een paar shotjes klaar te zetten voor een afzakkertje. De coach van het team kwam oorspronkelijk uit Argentinië en had met Maradonna gevoetbald. Om de nederlaag van vanmiddag te vergeten en gemotiveerd de wedstrijd van vandaag in te gaan, kregen de meiden nog even een inspirerende mentale oppepper. De Argentijnse coach sprak de meiden toe, die aandachtig luisterden naar zijn motiverende woorden. Daarna nog even afpilsen, rond 1.30 uur vetrokken onze gasten richting hun eigen verblijf en maakten wij er ook een eind aan en zochten de nachtrust op.
Een uiterst boeiende dag. Kennismaking met het toch wel hoge niveau van de teams die deelnemen aan de Dana Cup, onder de indruk van de strakke organisatie en genieten van alles wat we samen meemaken. En dat is het mooie aan deze week, tot nu toe heeft niemand er spijt van dat we deze reis maken. Sterker nog, als je het ons nu zou vragen dan zal iedereen zeggen, volgend jaar weer! Maar dat zien we wel. Vandaag eerst een fietstocht en de omgeving verkennen. Vanavond onze laatste poulewedstrijd en dan zien we wel of we nog kunnen verrassen door de A-finales te halen. Want dat kan nog steeds! En anders gaan we gewoon de B-finales in, ook dat is prima!.
